باتوجه به اینکه ساختار جمعیتی شهرستان های دلفان و سلسله طایفه ای می باشد، از دیرباز در هر طایفه، یک یا چند خانواده به عنوان بزرگان آن طایفه، رهبری مردم را بر عهده داشته و به خاطر موقعیت آنان محل رجوع مردم بوده و مردم از آنها حرف شنوی داشته اند. برخی به عنوان کدخدا به امور مردم رسیدگی نموده و به حل اختلافات و نزاع بین مردم و رفع مشکلات مردم پرداخته اند که امر پسندیده ای بوده و می باشد. برخی دیگر با توسل به قدرت و به عنوان «خان» بر مردم طایفه به نوعی حکومت کرده اند که با وقوع انقلاب اسلامی، بساط خوانین در دلفان و سلسله، به ظاهر برچیده شد و یا به عبارتی، تغییر شکل داد.
با شروع سازوکار انتخابات برای انتخاب نماینده و… در شهرستان، آن خوانین قدیم از یک سو و بزرگان و کدخداهای مورد احترام مردم از سوی دیگر، به خاطر موقعیت و نفوذ و تأثیری که بر مردم داشتند منشأ و مرجع انتخاب نماینده قرار گرفتند. به طوری که اکثریت ایشان از کاندیدای خاصی حمایت می کردند، مردم هم برخی به خاطر احترامی که برای ایشان قائل بودند و برخی به طمع برخورداری از موقعیت و منافع و عده ای نیز از ترس بروز مشکلاتی برایشان، به متابعت از آنان آراء خود را به حمایت از آن شخص به صندوق می ریختند و آن شخص به عنوان نماینده مردم به مجلس راه می یافت و کم کم این طبقه به خوانین سیاسی شهر تبدیل گردیدند؛ امّا مشکل اصلی اینجا بود که معیار انتخاب نماینده توسط این خوانین، نه مصلحت و نه خیر و صلاح عموم مردم؛ بلکه منافع شخصی و گروهی خود و اطرافیانشان بود و نماینده منتخب نیز وامدار اینان بوده و توجه خود را معطوف به خواست آنان که از درخواست انواع امتیازات ریز و درشت، ویژه خواریها، تصاحب پست های اداری، انواع وامها و تسهیلات بانکی و… تا گرفتن تراکتور، کمباین و… تشکیل می شد می کرد و هم و غم نماینده، تأمین خواست این طبقه برای ورود مجدد به مجلس می شد و نه درد و مشکلات مردم.
نتیجه این سازوکار، پس از 33 سال انتخاب نماینده، به وجود آمدن طبقات و باندهای مافیای قدرت و ثروت برای خوانین و اطرافیانشان آمار بالای بیکاری، فقر، اعتیاد، معضلات اجتماعی و اخلاقی برای عموم مردم گردید.
البته شایان ذکر است که این به معنای نادیده گرفتن خدمات نظام اسلامی به این منطقه محروم نبوده و این همه خدمات زیربنایی در بخش های مختلف که انجام گرفته را نادیده نگرفته؛ بلکه این حجم انبوه خدمات را از طرح های ملّی که نظام مقدس جمهوری اسلامی، در راستای خدمت به مناطق محروم انجام داده، می دانیم و قدردان آن می باشیم؛ امّا عدم پیگیری معضلات ذکر شده، از سوی نمایندگان شهرستان که باعث گردید نورآباد بالاترین آمار بیکاری را در لرستان و در کشور داراست و این نشان از کوتاهی نمایندگان مردم دارد.
و امّا روی اصلی سخن، خطاب به مردم عزیزمان :
آیا وقت آن نرسیده است که به خود آمده و پیروی از خواست این طایفه خودخواه دنیاطلب را که آبادکردن دنیای آنان و خراب کردن دنیا و آخرت خودمان است را کنار گذاشته و در انتخاب نماینده مردم که باید مدافع منافع عموم مردم و پیگیر مشکلات مردم به جای منافع گروه و طبقه ای خاص باشد، دقّت نماییم و برای رضای خدا، آن شخص را که برای خدمت به دین و دنیای مردم اصلح می دانیم بدون تعصبات قومی و قبیله ای انتخاب نماییم تا توفیق رضای خدا و خشنودی حضرت ولی عصر(عج) به عنوان صاحب این مملکت را کسب و شاهد آبادانی هرچه بیشتر شهرستان و رفع معضلات و محرومیت های آن باشیم؟
به امید آن روز
