این یادداشت مقدمه ای است بر چرایی اخلاق و رفتارگرایی دینی که در آستانه ولادت پیامبر اعظم(ص) و سی و چهارمین سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی به قلم نگارنده در می آید.
بی تردید پیروزی باشکوه انقلاب اسلامی ایران به رهبری فقیه،عارف و حکیم و فرزانه حضرت امام خمینی (ره) سر آغاز فصل جدیدی در تاریخ بشر به حساب می آید.از امتیازات برجسته این تحول شگرف می توان به در آمیختگی شعور و شعار دینی اشاره نمود.
در واقع در سایه ی این نعمت الهی بود که خفتگان بیدار و اسیران در بند هوی و گرفتار شیاطین داخلی و خارجی را آزاد کرد و درخشش انور آن تاریکخانه های خاموش در سراسر گیتی را با ترنم “الله اکبر” و “لا اله الا الله” به جنب و جوش در آورد.
مسلما بر شمردن حتی یکی از برکات این تحول ولایی که با امداد غیبی الهی تحقق یافت نه تنها از عهده ی این قلم ناتوان بر نمی آید،که بزرگان علم و اخلاق و عرفان نیز از وصف آن در مانده اند.
بر اندیشمندان،فرهیختگان،اهل نظر و عموم مردم پوشیده نیست که اخلاق از برجسته ترین موضوعات فردی و اجتماعی است که در شئونات حکومت اسلامی باید بر آن نگاه ویژه مبذول داشت مخصوصا در روزگار معاصر که متاسفانه به رغم پیشرفت های چشمگیر علوم و فناوری،هنجار های رفتاری و اخلاق شایسته ،جای خود را به ناهنجاری ها داده و چون غده ای سرطانی کالبد انسانی را روزبه روز رنجورتر می سازد و تمامی نهادهای اجتماعی را دچار آشوب های روانی و رفتاری کرده است.برخی بر این باورند عصر حاضر که ((عصر فناوری اطلاعات))نامیده می شود اما از نگاهی دیگر باید آن را عصر بحران و کسب لذتهای سیری ناپذیر حیوانی فراهم گردیده،اما کاخ عظیم ارزشهای معنوی رو به فروپاشی نهاده و سرمایه های فرهنگی و اخلاقی انسان فدای امیال نفسانی دنیازدگان گردیده و در نتیجه جامعه انسانی دچار بحران بی هویتی و انحطاط اخلاقی شده است.
توجه به این خطر عظیم دلسوزان عرصه دین واخلاق را وا می دارد تا در برابر این طوفان سهمگین ایستادگی کرده و ویرانیهای فرهنگی را با استمرار از عنایت الهی بازسازی نمایند.
آری ،نیاز به اخلاق در این روزگار بیش از هر زمان دیگری احساس می شود و خوشبختانه باید اذعان کرد علمای ربانی به خصوص در جهان تشییع با استفاضه و استفاده از قرآن و روایات معصومین(ع)آثار بسیار گران سنگی در زمینه تربیت اخلاقی از خود به جای گذاشته اند و مانیز به عنوان وارثان آن فرزانگان ،کارهای بسیاری باید در این راستا به انجام برسانیم که طرح همه ی آنها فعلا مناسب این مقام نیست.
به لطف ایزد منان در یادداشت های بعدی با طرح نظری موضوعات اخلاقی اندک اندک وارد عرصه های عملی آن نیز خواهیم شد و با آسیب شناسی ناهنجاری های موجود راهکارهای دست یافتنی پیش روی علاقمندان قرار خواهیم داد.
