گروه فرهنگی سلام دلفان- این جمله به معنی کشیدن تیغ بر رخ زحمات همه ی عزیزان اعم از شهرداران قدیم و جدید و یا شورای شهر اسبق و حال که در راه اعتلاء و آبادانی این شهرگام برداشته اند نیست، بلکه تلنگری نیز به خود مردم است که با وجود همه ی تلاش ها و اقداماتی که در راه عمران و آبادانی این شهر صورت گرفته است ؛ هنوز مسائل و مشکلاتی در سطح فرهنگ عمومی وجود دارد که موجب مخدوش شدن شخصیت اجتماعی و فرهنگ عمومی شهرمان شده است . مسائلی که حل آنها با همت خود مردم و مسولیت پذیری دستگاههای ذیربط خصوصاً دستگاههای متولی فرهنگ عمومی امکان پذیر است و در صورت اهتمام به برطرف نمودن آنها تا حد زیادی می تواند در رفع این خدشه از چهره ی شهرمان موثر واقع شود.
[1]
در اینجا به گزیده ای از این مسائل و مشکلات اشاره می شود :
برای هر رهگذری که برای اولین بار گذرش به شهر دیگری می افتد، شاید اولین موضوعی که توجه آن شخص رابه خودجلب کند، نمای کلی شهر که شامل سازه ها ی ساختمانی، فضای سبز، ابعاد گذرگاهها، کف معابر، و بطور کلی چیدمان آن شهر باشد ، که مشاهده ی این چیدمان می تواند تصوّر اولیه ای را در مورد فرهنگ عمومی و شخصیت اجتماعی ساکنان آن شهر در ذهن آن رهگذر ایجاد کند ، و همین تصوّر موجب قضاوت وی در خصوص خوب بودن یا بد بودن آن شهر می شود .
[2]
متآسفانه کف بندی این شهر علیرغم زحماتی که توسط شهرداران اسبق و حال انجام گرفته است هنوز جلوه ی مطلوبی ندارد و این جلوه ی نامطلوب حاصل بخشی نگری دستگاههای دولتی و عدم احساس مسئولیت خود مردم نسبت به رعایت حقوق شهروندی و اجتماعی همدیگر می باشد .
[3]
به عنوان مثال وقتی که اداره ی آب و فاضلاب و یا شرکت گاز که عمده ی تخریب های معابر شهری توسط این دو ارگان صورت می گیرد، فقط به وصول اهداف و منافع خود می نگرند و قواعد سیستمی را رعایت نمی کنند و یا شهروندی که کمترین احساس مسئولیت را در برابر ضوابط و مقررات عمومی و اجتماعی دارد و زباله ها را در معابر عمومی رها می کند و یا مواد مخرّب آسفالت را بی پروا در کف خیابان می ریزد ، نباید انتظار داشت و یا ادعا کرد که این شهر دارای جلوه ی زیبا و مطلوبی است .و تا زمانی که نگرش سیستمی به جای نگرش بخشی بر روابط بین این دستگاهها حاکم نشود و از طرفی فرهنگ عمومی مردم ارتقاء نیابد باید همچنان شاهد این نامطلوبی ها باشیم.
از کف خیابان ها که بگذریم به جلوه های نامطلوب دیگری از نمای فرهنگ عمومی و شخصیت اجتماعی این شهر اشاره می شود که امید است با تدبیر دستگاههای ذیربط خصوصاً شورای فرهنگ عمومی و احساس مسئولیت خود مردم شاهد جلوه ی زیباتری از شهرمان باشیم :
۱ – فروشندگان میوه و تره بار سه راهی ولی عصر که به ضرب چماق مأموران شهرداری و یا نیروی انتظامی، کج دار و مریزرا تا غروب آفتاب ، برای قُرق کردن این سه راهی تحمل می کنند .
۲- رانندگان هندوانه فروش که علاوه بر پارک عرضی در خیابانهای اصلی که خلاف آیین نامه ترافیک شهری است، تمام تقاطع ها را تصرف کرده و طبق قوانین راهنمایی و رانندگی باید حداقل فاصله ی ۱۵ متری از سمت تقاطع ها را رعایت کنند که متآسفانه نمی کنند و مأموران راهنمایی و رانندگی نسبت به این افراد هیچ گونه واکنشی نشان نمی دهند .
۳ – ایجاد سد و معبر در پیاده روها توسط بعضی از مغازه داران که عابران را مجبور به گذر از طول خیابان می کنند.
[4] 
[5]
۴ – پدیده ی نوین زغال فروشی که توسط عده ای سودجو، چوب حراج را بر سرمایه های طبیعی و خدادادی این منطقه گذاشته اند.
۵ – ایجاد سد و معبر توسط تعمیرکاران لوازم خانگی و دوچرخه فروشی ها و خواروبارفروشی ها .
۶- دامداران سطح شهر که علاوه بر آلودگی زیست محیطی ، و فرار از پرداخت عوارض شهری ، نقش مهمی را در ایجاد جلوه های نامطلوب شهر ایفا می کنند .
[6]
۷ – وجود سازه های نیمه تمام و یا فضاهای خالی در مرکز شهر .
۸ – رشد و توسعه نامتوازن شهر در طول آن .
۹ – رشد مشاغل کاذب و دست فروشی های بدون ضابطه به نام « جگرکی» ، « کبابی های سیار» و « قلیونی ها» که با حضور خود ، شلختگی مبلمان شهریمان را تکمیل نموده اند .
هرچند این مشاغل در این وانفسای بیکاری و گرانی در مقایسه با مشاغلی که یک شبه از این رو به اون رو می شوند قابل تقدیراست، اما از طرف دیگر به دلیل مخدوش نمودن فرهنگ عمومی و شخصیت اجتماعی شهرمان قابل نقد و بررسی می باشند.
