
وی از سن هفت سالگی با ورود به دبستان، با موسیقی آشنا شد، در سال ١٣٣٥ با خواندن سرود ˈ ای وطنˈ در رادیو سنندج بطور رسمی کار خوانندگی را آغاز کرد و از سال ١٣46 به تهران آمد و با ارکستر کردی، ارکستر رامتین، ارکستر لشکری، ارکستر باربد و ارکستر نکیسا و ارکسترهای فرهنگ و هنر، کار خوانندگی را پس از گذراندن دوره کوتاه سلفژ (تکنیکی آموزشی برای آموزش نواک و آواز خوانی است)، نزد استاد ˈفرهاد فخرالدینیˈ ،و آواز نزد زنده یاد استاد ˈکریمیˈ پی گرفت، و تا آخر عمرش با رادیو و تلویزیون ایران همکاری داشت.
حاصل این تلاش ها اجرای حدود 60 ترانه در ارکسترهای یاد شده بود.
از وی آثاری در قالب لوح فشرده و کاست به نام های ˈهاورازی دلˈ (در لندن)، ˈشنه ی به ربه یانˈ (در سوئد) و ˈباده گویاˈ و ˈ”پاییزهˈ در تهران منتشر شده است.
پیکر استاد باباشهابی قرار است روز جمعه در سنندج تشییع و در قطعه هنرمندان بهشت محمدی این شهر خاکسپاری شود.
