با وجود اینکه روز 22 بهمن از آن روزهای شلوغ و پرکار لباس فروشی بود اما با این حال حاج مصطفی با شنیدن صدای اذان دست از کار کشیده و روانه مسجد می شود. اما متوجه می شود که سه چهار مسجدی که در نزدیکی مغازه وجود دارد بسیار شلوغ شده و جایی ندارند.
این شلوغی باعث نمی شود که حاج مصطفی از نماز جماعت دست بکشد و بلافاصله محیطی را در فروشگاهش خلوت کرده و موکتی پهن می کند. حالا تنها نیاز به یک امام جماعت داشت که آنهم در میان جمعیت راهپیمایان پیدا شد.
[1]
[2]
