سلام دلفان-نزدیک به یک سال از مهمانی شهدای گمنام بر شهرمان می گذرد ، در طول این یکسال آنچه که ازمیزبانی این مهمانان غریب و گمنام بر سفره ی ما نقش بسته است ؛ بی مهری و روگردانی از این سینه سرخان عاشق بوده است ، سینه سرخانی که زندگی ، امنیت و آرامش امروز ما ، مرهون جان فشانی و شهادت طلبی دیروز این عزیزان بوده است ، و از خود گذشتگی آنان ، چراغ راهی است برای آینده که هر متجاوزی قصد تعرض به این آب و خاک را داشته باشد ، با تأسی از مولایمان حسین (ع) تا پای جان در برابر او خواهیم ایستاد . در طول قریب به یکسال از میزبانی این قهرمانان ملی ، بجز محدود فعالیت هایی که در زمان مدیریت فرماندار و شهردار سابق برای احداث تپه ی شهدای دلفان صورت گرفت ، ، شاهد فعالیت خاصی در جهت عمران و آبادانی این تپه، از زمان انقضای مدیریت این دو نفر نبوده ایم ؛ تپه ای که می تواند به عنوان ابزاری فرهنگی ، تربیتی و تندرستی از آن بهره برد . ضمن اینکه نماد غرور ملی ، شجاعت ، شهامت وآزادی و آزادگی مردم این سرزمین است . اما متأسفانه کارها و خدماتی که در شأن این نماد می بایست انجام بگیرد و یا تکمیل شود هنوز انجام نشده است و یا شاید هم به باد فراموشی سپرده شده باشد .
[1]
دلیل این مدعا آن است که جاده ای که برای این تپه با امکانات محدود و زحمات شبانه روزی و طاقت فرسای بعضی از ارگانها در آن زمان احداث شد در حال تخریب ونابودی است بدون اینکه خم به ابرو بیاوریم . نظر نگارنده بر این است که نکند مسئولین محترمی که در این رابطه مسئولیت دارند تحت تأثیر جو سازی ها و گفته های افراد مُغرض و نا آگاه که از همان ابتدا منتقد این کار مقدس بودند ، قرار گرفته باشند.
[2]
افرادی که تمام ناکامی های زندگی خود را متوجه نظام مقدس جمهوری اسلامی می دانند . البته نوع تفکر این افراد که متأسفانه حتی دربین افراد تحصیلکرده به گوش می رسد ، دستمایه ی مشتریان کوره راهی شده است که چشم از جاده ی اصلی برگرفته اند و بی وقفه به پیش می تازند و هیچ مفری برای تأمل و اندیشه قائل نیستند . اینان گوساله سازانی هنرمند و چیره دستند که در قوم هر پیامبری وجود داشته اند ، در قوم ما نیز هست . گوساله سازانی که خوب بلدند از پیکره ی منجمد صدا درآورند و جماعتی را به تحسین و اعجاب و رقص و پایکوبی متمایل کنند . در حماقت این بندگان خدا همین بس که از شگفتی خلقت گوساله ی واقعی به خالق آن توجه نمی کنند ، اما پیکره ی نیم بند و منجمد همان گوساله را تا خدایی بالا می برند و به پایش قربانی می کنند و به فسق خود می پردازند . در مرام اینگونه آدمیان هیچ آدابی در کار نیست و برای حلال ، حرام ، بهشت ، دوزخ ، آسمان ، زمین ، شهید و شهادت ، غرور ملی ، هیچ ملا حظه ای ندارند و از گفتن هیچ سخنی شرم نمی کنند . بگذاریم و بگذریم ، نتیجه ی سخن اینکه مبادا من و تو که مسئولیتی در قبال این مهمانان عزیز و گمنام داریم ، خدای ناکرده تحت تأثیر گفته های این سامری های گوساله ساز قرار گرفته باشیم و در انجام آنچه که وظیفه ی مان بوده است کوتاهی کرده باشیم و یا از انجام کار برای آبادانی این کار فرهنگی تربیتی ، بواسطه ی تأمین نظر این جماعت ، از ادامه ی کار عرق شرم بر جبین داشته باشیم و دست از کار کشیده باشیم . اگر امروز با این ابزار که نوعی ابزار تربیت هست ، بر تباهی و لا ابالی گری ها بشوریم ، روسفید و سرافرازیم ، اگر نه ، مسئولیت های حتمی فردی و اجتماعی خود را به شانه ی دیگران حواله دهیم ، آنچنان از فوران زشتی ها، در خود خواهیم شکست که تا قیام قیامت ، کسی از خدا و ارزش های الهی دم بر نخواهد آورد . می خواهم به همه ی کسانی که به همه ی ارزش های انقلاب پشت پازده و با عینک بد بینی به همه ی ارزش های این نظام نگاه می کنند بگویم : که دست یابی به استقلال ، حسرت دیرینه ی مردم ما بوده است ، چرا که با آمد و شد هر اجنبی ، جراحتی برآن می نشست و مهم تر اینکه هیئت حاکمه ی کشورمان در آن سال های تلخ ، خود به استقلال کشورش اعتقادی نداشت و ترقی و تمدن را در سایه نشینی کشورهای مطرح و قدرتمند جهان می دانست و به آن عمل می کرد ، حالا به جرأت می توان گفت که به برکت خون همین شهدا ، کشور ما مستقل ترین کشور دنیاست و این پرچم همیشه باید در اهتزاز باشد ، پس بیایید نگذاریم بیشتر ازاین ، غبار غربت بر تربت پاک این عزیزان بنشیند .
علی ابراهیمی
