به گزارش سلام دلفان،در شهر نورآباد ستون هایی وجود دارد که در قدیم محل استقرار مجسمه هایی بود که با گذشت سالها نشانی از آن مجسمه ها نیست و تا به امروز هیچ اثری بر روی آن نصب نشده است،یکی ار این مکان ها میدان فردوسی است ، میدانی که روزانه صدها نفر از ار کنارآن گذر می کنند و با پایه مجسمه ای مواجه می شوند که هیچ اثری هنری بر روی آن نمایان نیست.
یادمان هست به میدان فردوسی که میرسیدی چشمت به مجسمهای با شمایل حکیم ابوالقاسم فردوسی میخورد که با وجود کوچک بودن نمادی زیبا در میدان شهر بود و حالا جایش خالی مانده و چند سالی است آن را نمی بینیم و تنها چیزی که به چشم میخورد فقط یک پایه مجسمه است.
[1]


حال سوال اینجاست که چه بلایی سر مجسمه آمده؟
عدهای گفتند شکسته شده شده، بعضیها گفتند به علت کوچک بودن آن رابرداشتهاند تا مجسمهای بزرگتر بسازند و عدهای هم که شوخ طبعیشان گل کرده بود گفتند فردوسی گریخته است. از تمام این حرفها و شایعات که بگذریم باید بگوییم همه یادشان رفت که فردوسی در میدان بود و دیگر نیست. بعدها چیزی را که دیدیم باعث حیرتمان شد. پارک جنگلی علی اباد کجا و مجسمه فردوسی کجا؟
گفتیم شاید اشتباه دیدهایم و شخص دیگری باشد، خوب که برانداز کردیم دیدم که نه، این مجسمه، مجسمه فردوسی است. فقط نمیدانیم چه شد در ورودی شهر نصب شد، جایی که هیچ نیاری برای نصب آن نبود، وقتی که قضیه را پیگیری کردیم فهمیدم مجسمه جدید که قرار بوده در محل میدان فردوسی نصب شود و مبلغ ساخت آن حدود 40 میلیون تومان برآورده شده بوده، سازنده بومی آن ابعادی بزرگتر در نظر گرفته و مبلغ آن هم حدود 80 میلیون تمام شده و اصرار داشته در محلی نصب شود که بیشتر دیده شود و مسئولین مربوطه نیز با این توجیه که اندازه مجسمه با قطر میدان سنخیت ندارد و حالا که مبلغ زیادی برای ساخت آن هزینه شده است باید در جایی نصب شود که نمای بهتری داشته باشد، به این نتیجه می رسند که آن را در ورودی شهر نصب کنند، این در حالی است که مسئولین محترم می توانستند همان هزینه ای را که برای ساخت پایه جدید در محل پارک علی آباد در نظر گرفته بودند صرف ساخت پایه ای بزرگتر در میدان فردوسی کنند تا هم حکیم فرزانه ما به جای خود باز می گشت و هم نیاز نبود هرینه ای مجدد برای ساخت مجسمه کوچکتر در نظر گرفته شود.
[2]


