خبرنگارانی که سال های دور در ایران بودند الان در کسوت گوینده یا تحلیلگر خبر بی‌بی‌سی فارسی چشم در چشم هموطنان خود مذاکره کنندگان ایرانی را به زیاده خواهی متهم کرده و خواستار کوتاه آمدن ظریف هستند.
در این بازی، تکلیف خبرنگاران ایرانی، آمریکایی، روس، انگلیسی و فرانسوی و… روشن است. اما در این میان، موقعیت خبرنگاران ایرانی الاصل که در رسانه های غربی خدمت می کنند، کمی پیچیده و بغرنج به نظر می رسد. آنها از یک سو ایرانی هستند و خون ایرانی در رگهایشان جریان دارد و از سوی دیگر، باید منافع سران رسانه شان را بیان و تعقیب کنند.
چند شب پیش در حاشیه یک مهمانی، توفیق اجباری دست داد تا اخبار و تحلیل های هسته ای را از چند شبکه ماهواره ای فارسی زبان تماشا کنم. حس غریبی بود. خبرنگارانی که بعضا سال های دور در همین تهران همکارم بودند، الان در کسوت گوینده یا تحلیلگر خبر بی بی سی فارسی، چشم در چشم هموطنان خود، مذاکره کنندگان ایرانی را به زیاده خواهی متهم کرده و خواستار کوتاه آمدن آقای ظریف و دست کشیدنش از منافع ملی ایران بودند. سعی کردم در نگاه شان، ردی از شرم و حیا تشخیص دهم، اما دریغ… به راستی مرزهای خیانت به وطن تا کجاست؟
