سلام دلفان – سرویس سیاسی – مدت هاست که بحث انتخابات مجلس دهم در فضای مجازی در میان اهل نظر شهرستان دلفان کلید خورده است ، البته این مباحث اختصاصاً مربوط به حوزه انتخابیه سلسله و دلفان و ظاهراً حول محور وحدت دلفانی ها برای به کرسی نشاندن یک نماینده ی بومی و دلفانی می باشد.
[1]
این فضا که توسط گروهی از اصلاح طلبان شهرستان دلفان سازماندهی و مدیریت می شود و اکثر اعضای آن را نیز اصلاح طلبان تشکیل می دهند، به دنبال ائتلاف کاندیداهای احتمالی آینده و وحدت آنها برای راهیابی یک نماینده ی دلفانی به مجلس شورای اسلامی می باشد، با وجود اینکه هدف آنها متقاعد نمودن کاندیداهای احتمالی برای حضور حداقلی به تعداد یک یا دو نفر می باشد و طبق اظهارتشان از انتخاب یک نماینده ی دلفانی به شرطی که طبق ضوابط و معیارهایی که در آینده برای سنجش وزن آن تعیین خواهند کرد، حمایت می نمایند و می خواهند گرایش سیاسی را نادیده بگیرند؛ اما در عین حال علاقمندند، برآیند این ائتلاف فردی هماهنگ با آنان و تعلق خاطر ویژه به اندیشه های سیاسی آنان داشته باشد .
از سبک و سیاق و نوع برخورد بعضی از اعضاء هنگام مباحثه بر سر کاندیداهای احتمالی و گاهآً به کاربردن الفاظ و واژه های تند علیه یکدیگر، چنین برمی آید که مباحث بسیار جدی اما دارای اختلاف نظر اساسی در نوع استراتژی برای نیل به هدف نیز می باشند و همین اختلاف نظر، موجب نقض غرض آنان شده و ثابت می کند که پیمودن مسیر این وحدت بسیار دشوار و حمایت از فرد یا افراد برآیند ائتلاف، به ویژه اگر مخالف سیاسی آنها باشد، سخنی گزاف و بیهوده است که ارزش و اعتبار آن در همین فضای مجازی می باشد .
تلاش برای به کرسی نشاندن فردی سازگار با ذائقه ی سیاسی خود و نادیده انگاشتن طیفی که همیشه بیشترین آراء را در حوزه انتخابیه سلسله و دلفان را داشته است؛ یک خطای راهبردی در اندیشه ی سیاسی این گروه می توان باشد که از هم اکنون محکوم به نافرجامی و شکست است. آنها در حالی پیشنهاد وحدت سیاسی دلفان را مطرح می کنند؛ که در مباحث همین فضای مجازی معمولا و بعضا مخالفان فکری خود را تخریب نموده و از مخاطب خود چیزی را انتظار دارند که از قبل در ذهن خودشان جاسازی نموده اند و هرگونه نظری را که مخالف ذهنیات آنها باشد برنمی تابند و حتی بعضا صراحتاً در مواجه با مخاطبان مخالف اظهار می دارند که ما نه به حرف شما گوش می دهیم و نه گفته ی شما برای ما دارای ارزش و اعتبار است و از این مباحث فقط به دنبال قاپیدن و تایید سخنانی هستند که کاملاً موازی و موافق تفکر آنها باشد.
با این همه بی مهری با دوستان دگراندیش و حتی با همفکران خود که نظری غیر از آنان دارند، دم زدن از وحدت سیاسی دلفان مضحکه ای بیش نیست. از طرف دیگر عده ای از آقایانی که مدعی تلاش برای دلفانی بودن نماینده هستند، جزء اولین بیعت کنندگان با نماینده غیر بومی در دور گذشته بوده اند و هم اکنون نیز از سفره ی همان نماینده ارتزاق می کنند؛ چرا که تأمین منافع سیاسی آنان و دست یابی به این منافع از همین راه ممکن بود و دلفانی بودن برای آنان به اندازه ی پشیزی ارزش نداشت و این تضاد در گفتار و رفتار نه قابل جمع است و نه یک علامت مثبت برای اعتماد به آنان می باشد و چه بسا اگر منافع حزبی و باندی آنان به مخاطره بیافتد، دوباره مانند گذشته چرخشی کاملاً معکوس داشته باشند، از طرف دیگر نمی توان شاهد قلع و قمع عده ی کثیری از مخالفان سیاسی توسط خط حمله ی این طیف بود و بعد انتظار داشته باشند با زخم های پانسمان شده و شکستگی های آتل شده به روبوسی کاندید مورد نطر این آقایان بروند هر چند آن کاندیدا دلفانی باشد.
ما هم معتقدیم که داشتن نماینده ی دلفانی اگر چه می تواند یک آرمان مطلوب باشد، اما هیچگاه به معنی یک آرمان ایده آل نیست ؛ زیرا تعصب اینکه نماینده حتماً باید دلفانی باشد، مانع تفکر عقلانی و درک حقیقت شده و ما را از راه رسیدن به بسیاری از واقعیت ها باز می دارد و جالب این است که منشأ این تعصب حُب و بُغض نفسانی افراد مدعی می باشد و هیچ گونه پشتوانه ی منطقی و عقلانی ندارد.
صرف نگاه دلفانی بودن و نادیده گرفتن سایر شاخص هایی که لازمه ی یک نماینده ی خوب و مقتدر است؛ تنزل دادن مقام و موقعیت او از سطح ملی به سطح منطقه ای می باشد، زیرا سرجمع نمایندگان هر شهر و منطقه مجلسی را شکل خواهند داد که این مجلس علاوه بر توجه خاص به مسائل و مشکلات حوزه های انتخابیه باید بتواند حافظ منافع ملی ، واضع قوانین شکیل ، و رافع گره های بیخودی بر دست و پای مردم باشد.
ماجرای تحصن نمایندگان مجلس ششم و استعفای دسته جمعی عده ای از آنان در اعتراض به رد صلاحیت تعدادی از کاندیداهای مجلس هفتم توسط شورای نگهبان که وضعیتی مشابه انتخابات پیش روی داشت و تهدید به تحریم انتخابات مجلس هفتم از طرف آنان، لکه ی ننگی بر دامن نمایندگانی بود که جایگاه ملی خود و منافع و مصالح کشور را در پای منویات و منافع حزبی و باندی خود ذبح نمودند و این لکه ی ننگ در تاریخ سیاسی کشور ماندگار شد و در آینده نباید دوباره بر دامن کسانی بنشینند که با رأی مردم نردبان ترقی خود را طی کنند، اما با بازیچه قراردادن اعتماد مردم، به این اعتماد پُشت پا بزنند و در حق آنان خیانت کنند. باید اذعان نمود که دلفان دهه ی نود با دلفان دهه های شصت و هفتاد، چه از نظر ساختار شهری و چه از نطر دگرگونی های فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی کاملاً متحول شده است، اما این تحولات هنوز نتوانسته است شکاف بین وضع موجود و مطلوب را ترمیم کند؛ برای هر انسان منصفی واضح و مبرهن است که نمایندگان گذشته هر کدام به سهم خود، نقش موثری در ایجاد این تحولات داشته اند و نادیده انگاشتن تلاش ها و زحمات آنان جفای نابخشودنی در حق آنهاست و اگرانتقادی متوجه عملکرد آنها هست، بیشتر ریشه در تقابل سیاسی و تضارب مدیریتی منصوبان آنها دارد و این انتقادات به معنی زدودن عملکردهای مثبت آنان نیست .
انتظارات غیر معقول و بالا بردن سطح توقعات مردم از نمایندگان از اموری است که در شاکله ی تفکر این گروه عیان است و همین امر باعث می شود که هیچ نماینده ای نتواند رضایتمندی آنان را به دست آورد و در کسب امتیازات و گام نهادن روی خط و نشان هایی که از هم اکنون برای آینده ی وی ترسیم می کنند، موفق ظاهر شود. آنها انتظار دارند که نماینده به جای انجام وظایف نمایندگی که وضع قانون و نظارت بر حُِسن اجرای آن است ؛ باید مجری کارها و پروژه های عمرانی باشد و درعین حال بتواند نقش چندین وزیر و وزارتخانه را به خوبی ایفا کند، مانند اینکه یک نماینده باید بتواند برای همه ی بیکاران شغل ایجاد کند، همه ی مشکلات کشاورزان و دامداران را حل کند، پروژه های نیمه تمام راه و مسکن را تمام کند، چندین کارخانه تولیدی بزرگ و کوچک احداث نماید و بتواند آب شرب همه ی شهرها و روستاها را تأمین کند. بدیهی است هیچ نماینده ای چه بومی و چه غیر بومی، حتی اگر ید بیضا هم داشته باشد نمی تواند چنین نقشی را ایفا کند و در پایان دوره نمایندگی چون تناسبی بین ابزار و امکانات یک نماینده با این همه خواسته وجود ندارد هر کسی باشد، مُهر باطل را از طرف همین آقایان برکارنامه خود خواهد دید .
البته این سخنان به معنی تبرئه ی نمایندگان و توانمندی های محدودی که در این راستا دارند نیست و نماینده ای که قدرت چانه زنی بالا در هنگام بررسی لوایح بودجه سالانه داشته باشد تا حدودی می تواند با تخصیص اعتبار به استان و حوزه ی انتخابیه خود، اندکی در رفع مشکلات آن منطقه موثر ظاهر شود .
