سلام دلفان – ناکامی نظام سلطه در طول 37 سال گذشته در براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران با روش هایی مانند کودتا ، ترور سران نظام جمهوری اسلامی، جنگ هشت ساله و تحریم های پی در پی ، دشمنان را متوجه ظرفیت های اصلی انقلاب در حوزه های فرهنگی و دینی کرد . چرا که با وجود این همه مانع بر سر راه جمهوری اسلامی ، تنها عامل بقای این نظام را اصول و ارزش هایی می دانستند که ریشه در مکتب اسلام و مذهب تشیّع داشتند . به همین منظور یکی از راهبردهای آنان برای مقابله با این نظام و ساقط نمودن آن، استفاده از شیوه ی نرم افزاری ، همزمان با شیوه ی سخت افزاری بود. در این راهبرد جدید، سرپُل ها دیگر نه نیروهای بیگانه بودند و نه ضد انقلاب نشاندار، بلکه باید از کسانی باشند، که ضمن داشتن سابقه ی انقلابی و حضور در مبارزات ،دارای سابقه فاصله گیری از اصول و ارزش ها ی انقلاب و نقد آن نیز باشند . لازمه ی تحقق این سناریو ، مهره گزینی از میان نخبگان، منفعل سازی و ناکارآمد سازی است . تا آنجا که یکی از مقامات آمریکا اعلام نمود :
« ما برای براندازی انقلاب اسلامی از درون، دنبال انقلابیونی می گردیم که در عین ستودن خمینی ، بشود آنان را به خدمت گرفت. »
بنا بر این ، برنامه های دشمنان در این راهبرد، برای مقابله با انقلاب اسلامی بر حوزه های زیر متمرکز شد :
- تمرکز برحوزه ی فرهنگی و اجتماعی از طریق تهاجم فرهنگی .
- تشکیل هسته های مطالعاتی و اندیشه ای برای شناخت روند تحولات ایران و اثر گذاری بر نخبگان و فعالان سیاسی ایران .
- تبدیل گروهک های ضد انقلاب مسلح ، به گروههای سیاسی غیر معارض و تلاش برای پیوند گروههای ضد انقلاب با گروههای داخلی .
- جذب، آموزش و سازماندهی نیروهای داخلی برای اثر گذاری بر فرآیندها .
- تحریم اقتصادی به منظور تضعیف مبانی اقتدار ایران .
ادوارد شرلی، از مسئولان سابق سازمان جاسوسی سیا در میز گرد فصلنامه آمریکایی خاورمیانه، در زمینه راهبرد غرب در مقابله با انقلاب اسلامی می گوید : « سیاست فرسوده سازی ایران از لحاظ عقیدتی باید برای ما حذابیت خاصی پیدا کند . اگر نظام ولایت فقیه در ایران از هم بپاشد ، آن وقت می توان پذیرفت که جمهوری اسلامی ، تغییر ماهیت داده است .»
او همچنین در زمینه شیوه مقابله با انقلاب اسلامی می گوید : « کلید اساسی برای یک تغییر بنیادین در سیاست های ایران ، از بین بردن خصوصیات انقلابی رژیم ایران است و این فقط با تحریم اقتصادی به دست نمی آید ؛ بلکه باید نفوذ روحانیون از بین برود و عقاید انقلابی از درون تهی شود .»
بنا براین هرگونه تلاش و اظهار نظری که از طرف سیاسیون داخلی موازی با این سیاست ها ، انجام و یا ابراز شود ؛ خواسته یا ناخواسته بازی کردن در میدان سیاستی است که دشمن آن را به منظور نه گفتن به شیوه ی فعلی حکومت داری تدارک دیده است .
یادداشت : علی ابراهیمی
