علی ابراهیمی- باز شماری آرای انتخابات شورای شهر نورآباد و تغییر در جابجایی آرای کاندیداها نشان داد ، که ما حاضریم به قیمت ویرانی آخرت خود ، برای آبادانی دنیایمان از هر کوششی که باعث این آبادانی شود دریغ نکنیم و باری به هر جهت از عمر مادیمان سود ببریم و در سایه ی شعارهایی که ظاهری موجه و قابل قبول دارند ؛ قبل از اینکه برای دیگران مفید باشیم و خیری برسانیم به فکر مفید بودن و خیر رساندن برای خود باشیم .
باید گفت : آنچه که اتفاق افتاد محصول قانون شکنی و قانون گریزی عده ای از دوستان برای رسیدن به اهداف خود بود ، عده ای که به برکت اشراف اجتماعی و سیاسی خود بر منافذ گریز از قانون ؛ توانستند طوری از لبه ی تیز قانون عبور کنند که نه سقوط کنند و نه حین ارتکاب جرم کسی مُچ شان را بگیرد . قانون چیز خوبی است ، اما اجرا و تمکین در برابر آن ، ضرورتی انکار ناپذیر است . اغلب قوانین تا آنجا که برصفحه ی کاغذ جادارند ، متین ، خوب، دانه بندی شده و به ظاهر شدنی اند . اما مشکل از انتقال و تطبیق قانون به اجتماع است . شکی نداریم که در نگارش قانون ، آدم های عاشقی به پابوس حق نائل آمده اند چرا که عشق کمال عقل است و اگر انسانی به کمال برسد امکان خطا و اشتباه در او وجود ندارد . و همین انسان های عاشق بوده اند که بُراده هایی از عشق را به دامن قانون خالکوبی کرده اند . اما صد افسوس که این چراغ ، در انتقال از دفترخانه به بیرون ، با پُف و باد مخالف و تکان تکان شدید این و آن ، نور دهی اش به میزان قابل توجهی تقلیل یافته است . اگر نظم در کارها ، محصول شادابی تعقل است ، قانون خوب گل سرسبد این حاصل ، و نظارت و اجرای موبه موی آن تقدیم این گل خوشبو به آحاد مردم است ، باهر کوتاهی و چشم پوشی که در اجرای قانون صورت بگیرد ، یک شاخه از گُل های معطر پلاسیده شده و به جایش خرزهره ای قد می کشد . و با تکرار این خسران تو خود صورت کلی جامعه را ببین که چگونه در محاصره خرزهره ها از ریخت و نفس می افتد . قانون را برای عشاق نمی نویسند ؛ چرا که پای عشق هیچ گاه به محکمه ی زمینی باز نمی شود ، او دل و چشم به محکمه ی والاتر و قانون آسمانی دارد . قانون برای زمینی هاست و برای این است که آداب زیستن مخدوش نشود . پس بیایید برای رسیدن به مطامع و منویات خود ، آداب زیستن در کنار هم را مخدوش نکنیم ، خود را محور حق قرار ندهیم و برای رسیدن به حقی که شاید در تصورمان فقط و فقط مختص به ماست ، حرمت قانون و اعتقادات خود را نشکنیم واگر برای رسیدن به هدف خود مرتکب قانون شکنی شدیم و در حین ارتکاب جرم ، یا بعد از آن مُچ مان را گرفتند ؛ چاره ای جز تمکین و احترام به قانون نداشته باشیم . وظیفه ی دولت اسلامی هم هیچ نیست جز به صحنه کشاندن این قوانین و به همین دلیل اگر ما به مشکل برخوردیم ، نباید قانون را خرج خود کنیم ، این ما هستیم که باید خرج قانون شویم .
