سلام دلفان– گاه مشاهده می شود که برخی رسوم و آداب ناصحیح بر خلاف انتظار، نشو ونما پیداکرده وتا آنجا پیش می روند که به یک معضل فرهنگی واجتماعی مبدل می گردند، تشریفات زاید درمراسمات سوگواری، در بسیاری ار نقاط شهرستان دلفان، ازجمله این رسوم است که روز به روز هم گسترشی ناموزون و غیر قابل قبول دارند.
طرح جواب وابعاد این مساله وبهره گرفتن از نظر وعمل بزرگان ومسئولین محترم، می تواند زمینه ای رافراهم کند تا بیش ازاین، شاهد توسعه و شیوع ابعاد منفی آنها نباشیم.
عامل اصلی که موثر به نظر می رسد، گرایش به جنبه های صوری و ظاهری حیات دنیوی و برخی نمودهای آن ازقبیل تفاخراست، که با کمال تاسف، شاهد رقابت های شدید وگسترده در دامن زدن به برخی از این تشریفات زاید مانند بدعت قراردادن بنر تصویرمتوفی، بنراطلاع رسانی مراسمات وعرایض تسلیت در محل سکونت و معابر عمومی وهمچنین تدارک وعده های غذایی پرهزینه وگزاف بعد از مراسمات تشییع، ختم و چهلم –الاخص در روستاها هستیم.
بزرگان!
بر همگان یقین است که سوگ یک تجربه طبیعی و جهانیست. مرگ عزیزان بویژه اعضای خانواده می تواند موجبب افسردگی و گسیختگی روانی شو، که درحالت طبیعی و زمان کوتاه، یک واکنش منطقی به حساب می آید، اما اگر مدت سوگواری طولانی شود، آنگاه موجب بروز علایم افسردگی بیمارگونه در فرد م یشود، بدرستی، نصب بنر تصویر متوفی و عریضه های تسلیتی در محل سکونت و معابر عمومی، بعنوان فاکتوری در یادآوری مصیبت، تحریک و تشدید افسردگی دامن میزند، بنری که در محل نصب گردیده، علاوه بر عوارض منفی عاطفی و صرف هزینه های مادی، چهره محل و شهر را نیز، افسرده می کند.
ومرتبط با رسوم تدارک وعده های غذایی پرهزینه بعد از مراسمات تشییع، ختم، چهلم وسالگرد، آنچه برهمگان مبرهن است، همان رقابت و چشم وهم چشمی فخرآمیز ست که ورود به آن، حالت اجبار به خود گرفته که برای خانواده هایی با بنیه مالی ضعیف، خسارتی را برای بازماندگان، الاخص فرزندان بی سرپرست، به بار می آورد که جبران آن مصیبتی دیگر خواهد بود. در روایتی ازامام صادق(ع) نقل می شود، که هنگامی که جعفربن ابی طالب به شهادت رسید، رسول اکرم(ص) به حضرت فاطمه (س) دستوردادند که برای همسر و فرزندان او، تا سه روز غذا تهیه فرمایند ودر حدیثی دیگر ازاین امام همام روایت است که فرمود: شایسته است که اقوام وهمسایگان خانواده های سوگوار، غذای آنها را تهیه کنند.
براستی این سنت حسنه در دیار ما وجوداشت، اما امروزه در سایه تشریفات زاید، از بین رفته و جا عوض نموده است.
بزرگان و دلسوزان عزیز
چاره بیان وتشریح درد این رسوم نیست، آنچه ضروری می نماید، ارایه راهکاری عملی در حذف آنهاست، وظیفه دینی واخلاقی شورای فرهنگ عمومی وبزرگان ست –همانطور در شهرهایی دیگر از کشور عزیزمان انجام شده است-در حذف این رسوم مانند نصب بنر و تدارک وعده های غذایی گزاف و آنچه درنظر زایداست، همت بگمارند تا انشالله، سادگی وسهولت مراسمات وپرداختن به امور خیر، جایگزین شود.
درپایان، ضمن دعای خیر و سپاس ازبزرگان وعزیزانی که درتحقق این مهم، جامه عمل بپوشانند، از تمام عزیزانی که درفضای مجازی، مراسمات سوگواری را، اطلاع رسانی می کنند، سپاسگزاری بعمل می آید.
شهروند،محمدکرم احمدی
