گفت: در حالی که «ترزا می»، نخست‌وزیر انگلیس ایران را به تشنج‌آفرینی در منطقه متهم کرده و رسما از شیوخ عیاش و مرتجع عرب برای دشمنی با کشورمان حمایت کرده است، چرا باید وزارت نفت در همان روز با شرکت انگلیسی «شل» تفاهمنامه
به گزارش سلام دلفان، روزنامه کیهان در ستون گفت و شنود خود نوشت:
گفت: در حالی که «ترزا می»، نخست‌وزیر انگلیس ایران را به تشنج‌آفرینی در منطقه متهم کرده و رسما از شیوخ عیاش و مرتجع عرب برای دشمنی با کشورمان حمایت کرده است، چرا باید وزارت نفت در همان روز با شرکت انگلیسی «شل» تفاهمنامه امضاء کند؟
گفتم: ای عوام! کجای کاری؟… تازه روزنامه‌های زنجیره‌ای با افتخار نوشته‌اند در حالی که آمریکا تحریم‌های ایران را تمدید کرده است، اقدام وزارت نفت کشورمان یک حرکت هوشمندانه و قابل تقدیر است!
گفت: شاید منظورشان این است که از تفاهمنامه با شرکت «شل» آنقدر سود برده‌اند که کینه‌توزی نخست‌وزیر انگلیس در برابر آن هیچ است!
گفتم: مثل قرارداد کرسنت که تا حالا نزدیک ۴۰ میلیارد دلار روی آن ضرر کرده‌ایم! یا مثل برجام که آنهمه امتیازات نقد دادیم و چند تا وعده نسیه گرفتیم! حالا از غیرت دینی و ملی گذشته، در تفاهمنامه با «شل» چه به دست آورده‌ایم!
گفت: وزارت نفت که چیزی نگفته و سخنگوی شرکت شل هم اعلام کرده که «تفاهمنامه نفتی با ایران محرمانه است»!
گفتم: یارو می‌گفت؛ شخصی نزد یکی از صاحب‌منصبان رفت و به او گفت؛ حرفی دارم که نمی‌توانم جلوی جمع بزنم! و آن صاحب‌منصب دیگران را بیرون کرد… از یارو پرسیدند حالا حرف مهمش چی بود؟ گفت؛ شرمنده… چون همه رفته بودند بیرون، کسی نمی‌داند چه حرف مهمی زده بود!…
گفتم: ای عوام! کجای کاری؟… تازه روزنامه‌های زنجیره‌ای با افتخار نوشته‌اند در حالی که آمریکا تحریم‌های ایران را تمدید کرده است، اقدام وزارت نفت کشورمان یک حرکت هوشمندانه و قابل تقدیر است!
گفت: شاید منظورشان این است که از تفاهمنامه با شرکت «شل» آنقدر سود برده‌اند که کینه‌توزی نخست‌وزیر انگلیس در برابر آن هیچ است!
گفتم: مثل قرارداد کرسنت که تا حالا نزدیک ۴۰ میلیارد دلار روی آن ضرر کرده‌ایم! یا مثل برجام که آنهمه امتیازات نقد دادیم و چند تا وعده نسیه گرفتیم! حالا از غیرت دینی و ملی گذشته، در تفاهمنامه با «شل» چه به دست آورده‌ایم!
گفت: وزارت نفت که چیزی نگفته و سخنگوی شرکت شل هم اعلام کرده که «تفاهمنامه نفتی با ایران محرمانه است»!
گفتم: یارو می‌گفت؛ شخصی نزد یکی از صاحب‌منصبان رفت و به او گفت؛ حرفی دارم که نمی‌توانم جلوی جمع بزنم! و آن صاحب‌منصب دیگران را بیرون کرد… از یارو پرسیدند حالا حرف مهمش چی بود؟ گفت؛ شرمنده… چون همه رفته بودند بیرون، کسی نمی‌داند چه حرف مهمی زده بود!…
