نمازها و زكاتها و جدّيت در روزه دارى، باعث آرام شدن اعضاء و جوارح، خشوع ديدگان، فروتنى جانها و خضوع دلها و بيرون راندن كبر و نخوت مى‌شود.
امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام:
از اين جاست كه خداوند بندگان مؤمن خود را به وسيله نمازها و زكاتها و جدّيت در روزه دارى در روزهاى واجب، نگهبانى مى‌كند.
زيرا كه اين امور باعث آرام شدن اعضاء و جوارح و خشوع ديدگان و فروتنى جانها و خضوع دلها و بيرون راندن كبر و نخوت از وجود آنان مى شود. …
بنگريد، كه اين اعمال چگونه نمودهاى فخر فروشى را در هم مى‌شكند و آثار و نشانه‌هاى تكبر را مى‌زدايد!
متن حدیث:
وَ عَن ذلِكَ ما حَرَسَ اللّه عِبادَهُ المُؤمِنينَ بِالصَّلَواتِ وَالزَّكَواتِ وَمُجاهَدَةِ الصِّيامِ فِى اليّامِ المَفروضاتِ تَسكينا لأَطرافِهِم وَتَخشيعا لأَبصارِهِم وَتَذليلاً لِنُفوسِهِم وَتَخفيضا لِقُلُوبِهِم وَإِذهابا لِلخُيَلاءِ عَنهُم… اُنظُروا إِلى ما فى هذِهِ الفعالِ مِن قَمعِ نَواجِمِ الفَخرِ وَقَدعِ طَوالِعِ الكِبرِ؛
«نهج البلاغه (صبحی صالح)، ص294»
