سرویس بهداشتی شهر مکانی برای سوءمصرف و تزریق موادمخدر…
جلوی مغازه نشسته ام و وضعیت نامناسب سنگفرش پیاده روهای شهر مرا به فکر فرو برده که بوق یک ماشین مدل بالا مرا از پیاده رو جدا می کند. از روی باربندش میشود فهمید مسافر است، پایین می آید،من هم خودم را برای دادن آدرس آماده می کنم که می پرسد؛ این نزدیکیها سرویس بهداشتی هست؟ برای لحظاتی از شهرم ، شهردارم و شورای شهرم بدم می آید هر چه در ذهنم می گردم در سرتاسر خیابان امام و بلوار شهید بهشتی چنین مکانی را نمی یابم، چون وقت نماز گذشته قطعا مساجد هم تعطیلند! ترمینالهای شهر هم که فاقد سرویس بهداشتی مناسب هستند! می ماند پارک هاشمی و اوضاع نامناسب سرویس هایش و پارک لاله که سرویس و نمازخانه آن چند سالی است احداث شده و از آنجا که میراث فرهنگی و گردشگری بانی احداث این مکان بوده حالا دارد به یک اثر باستانی تبدیل میشود!!!
پس از کلی تعارف و دعوت به منزل می گویم این نزدیکیها که نیست ، سپس آدرس پارک هاشمی را به آنها می دهم با آن سرویسهای …!!!
آری اگر یک مسافر و یا گردشگر در هیاهوی خیابانهای شهر نیاز به استفاده از سرویسهای بهداشتی داشته باشد و سطح این مسئله هم به میزان اورژانسی برسد، بسیار بعید است با وجود این شرایط بتواند روسفید بیرون بیاید! این درحالی است که تعدادی از شهروندان به علت نوع کسب و کار دائماً در سطح شهر در حال تردد بوده و بهطور طبیعی نیاز آنها به سرویسهای بهداشتی بیشتر از شهروندان دیگراست.
شاید بررسی این مسئله به باور بسیاری ازافراد خیلی ساده و پیش پا افتاده باشد، اما اگرخودتان را جای یک کاسب ،راننده تاکسی ، ماموران نیروی انتظامی و افرادی که دائماً درحال تردد در شهر هستند، تصورکنید، موضوع آنچنان ساده و پیش پا افتاده نخواهد بود!
یک شهر بدون سرویس بهداشتی مناسب عمومی!
شهر نوراباد دارای جمعیتی بالغ بر شصت هزار نفر می باشدکه به لطف تلاشهای شورای شهر و مدیران شهری در 30 سال اخیر! کمترین میزان سرویس بهداشتی را در خود جای داده است.
شاید کمبود سرویسهای بهداشتی در نورآباد در میان هزاران مشکل ریز و درشتی که شهرداری و شهروندان با آن مواجه اند آنچنان که باید با اهمیت به نظر نرسد، این در حالی است که دسترسی سریع و آسان شهروندان به امکانات شهری به عنوان یک اصل ضروری در بحث حقوق شهروندی ایجاب می کند همین موضوع بظاهر کماهمیت، از سوی شهرداری به عنوان مدیریت امور شهری به طور جدی تری مورد توجه قرار گیرد.
نمازخانه و سرویس بهداشتی پارک لاله / پاس کاری شهرداری و میراث فرهنگی
در سالهای گذشته ساخت نماز خانه و سرویس بهداشتی در پارک لاله اقدام مناسبی بودکه می توانست جوابگوی احتیاج مردم و مسافران باشد که البته به مکانی برای سوءمصرف و تزریق موادمخدر و دیگر آسیبهای موجود اجتماعی تبدیل شده است.
مهندس شیخی شهردار نوراباد می گوید: از 23 پارک محله ای و بوستان شهر، پارکهای باباطاهر، آیت الله هاشمی، سیمرغ و پارک جنگلی علی آباد داری سرویس بهداشتی فعال هستند.
وی در خصوص نماز خانه و سرویس بهداشتی پارک ساحلی لاله نیز افزود: چند سالی ست توسط میراث فرهنگی احداث گردیده که متاسفانه به علت عدم رعایت اصول فنی در ساخت بدون استفاده ماند و به حالت خرابه ای در آمد، که امیدواریم مدیر کل محترم میراث فرهنگی دستورات لازم را در زمینه تعمیر و مرمت آن صادر و پس از تکمیل تحویل شهرداری نمایند و شهرداری نیز پس از تحویل وظایف خود را در زمینه نگهداری انجام خواهد داد.
ابراهیمی معاونت عمران در سازمان میراث فرهنگی استان در گفتگو با خبرنگار سلام دلفان در این خصوص می گوید: چند سال پیش این پروژه به اتمام رسید که شهرداری نوراباد به علت نداشتن آب و برق از تحویل پروژه خودداری نمود.
وی ادامه داد: به علت اینکه نیرویی جهت حفظ و نگهداری این مکان وجود نداشت به این حال و روز افتاده است.
شهردار نوراباد نیز علت تحویل نگرفتن این مکان را تکمیل نبودن آن عنوان کرد و افزود: نداشتن آب و برق مربوط به پروژه پارک جنگلی بوده نه پارک لاله.
وی در خصوص پارک جنگلی اضافه کرد: سرویس بهداشتی این پارک با توجه به تخریب کف و دیوار ها از ظاهر مناسبی برخوردار نمی باشد که مرمت و باز سازی آن در حال اجرا می باشد و انشاءالله ظرف ده روز آینده بطور مطلوبی کاملا بازسازی خواهد شد.
وی اظهار داشت: پارک جنگلی که فاقد آب شرب بود در یک هفته گذشته از این نعمت الهی برخوردار گردید و زمینه برای استفاده همشهریان فراهم شد.
نارضایتی شهروندان
یکی از کسبه خیابان امام خمینی(ره) در این ارتباط می گوید: وقتی مسافران از ما می پرسند سرویس های بهداشتی عمومی کجاست باید با شرمنده گی بگوییم نیست! کاش حداقل این خیابان که خیابان اصلی و یکی از پر رفت و آمدترین خیابان های شهر نورآباد است در آن سرویس بهداشتی عمومی وجود داشت.
یکی از شهروندان که در کنار خیابان به کاسبی مشغول است در این باره می گوید : ما نورآبادیها منزل آشنایی پیدا می کنیم و یک جوری با این قضیه کنار می آییم! اما خودتان خوب می دانید روزانه چند هزار نفر از روستاهای دلفان به شهر می آیند تکلیف آنها چه می شود ؟ وظیفه شورای شهر فقط شهردار عوض کردن نیست باید الان پاسخگو باشند!
شهروند دیگری کمبود سرویس های بهداشتی عمومی در سطح شهر بخصوص برای سالمندان و کودکان را یک معضل دانسته و افزود: متاسفانه این معضلی است که همه شهروندان با آن درگیرند، اگر روزی به یک سرویس احتیاج پیدا کنید باید مسافت طولانی را سپری کنید تا بتوانید به سرویس بهداشتی دسترسی پیدا کنید.
پاساژهای بدون سرویس بهداشتی!
یکی دیگر از بازاریان می گوید : مجتمع های تجاری و پاساژهای شهر که باید سرویس بهداشتی عمومی داشته باشند از عدم ایجاد این مکان هیچ واهمه ای نداشته و شهرداری هم به راحتی از این موضوع می گذرد. این در حالی است که اگر توالتهای عمومی تمام مجتمع های تجاری و پاساژ های خرید روی شهروندان باز باشد دست کم بخشی از مشکلات شهروندان در ارتباط با معضل کمبود سرویسهای بهداشتی برطرف خواهد شد.
به نظر میرسد کمبود سرویسهای بهداشتی و مشکلاتی که در نتیجه نبود آنها برای شهروندان ایجاد می شود هنوز آنچنان که باید حساسیت مسئولان شهری را به خود معطوف نکرده و اصولا جایگاه و ضرورت سرویس بهداشتی در مبلمان شهری و فضای شهرهای ما نادیده گرفته شده است.
به هر حال استفاده مناسب از فضای شهری، هنگامی برای عموم مردم رضایت بخش خواهد بود که دسترسی راحت به خدمات ابتدایی و بهداشتی در سطح شهر فراهم باشد. بنابراین طراحی، ساخت و تجهیز فضاهای عمومی به این امکانات، کیفیت بهداشت و زندگی شهری را بهبود می بخشد که امیدورایم اعضای جدید شورای شهر نسبت به ابتدایی ترین خدمات بهداشت عمومی در سطح شهر بی توجه نباشند.

خدا روشکر اخر یکی به این معضلات توجه کرد
عطاردرهفت شهرعشق به سرویس های بهداشتی همشون رفت ولی اومدنورآباد همه ی پشه هادوروبرشوگرفتن وازاون روز به بعدعطارباایزی لایف به شهرهای عشق میرفت
مشکل اصلی :فرهنگ بعضی انسانهای اولیه است که فرهنگ استفاده صحیح از اماکن عمومی بهداشتی را ندارند .واقدام به خرابکاری وتخریب شیرالات ووسایل بهداشتی نموده وحتی در بعضی از موارد اقدام به دزدیدن انها مینمایند. پس دراصل باید به بی فرهنگی وعقب ماندگی فرهنگی خودمان بنگریم وبه حال خودمان وشهرمان بگرییم؟ وفقط یک ارگان را مسئول ندانیم خودمان به چشم خرابکاری بعضی را در اماکن عمومی میبینیم دریغ از یک تذکر