شهرستان دلفان در ماه محرم میزبان آئینی به نام «موره» است، آئینی که می‌توان در آن عمق اندوه مردم این دیار در رثای امام حسین(ع) ویاران باوفایش را لمس کرد.
شهر مملو از دسته‌های عزاداری حسین(ع)
قدم‌به‌قدم خیابان‌های شهر نورآباد مملو از دسته‌های عزاداری و علم‌های عزای سیدالشهدا است که هرکدام بانام شهدای کربلا مزین شده و در این روزهای سرشار از غم و اندوه حال و هوای بسیاری از منازل با برپایی هیئت‌های خانگی بانوان زینبی، سیاه‌پوش می‌شود.
دلفان امروز غرق در ماتم حسین(ع) است و مردم این دیار با حضوری پرشور در مراسم‌های عزاداری در غم سرور و سالار شهیدان ویاران باوفایش اشک ماتم می‌ریزند.
یکی از کارشناسان و پژوهشگران فرهنگی اجتماعی شهرستان دلفان دراین‌باره می‌گوید: فرهنگ سوگ و عزاداری که ریشه در عمق فرهنگ، رسوم و سنن مردم دلفان دارد و از قدیم‌الایام با توجه به هویت دینی، عاشورایی و ارادتی که نسبت به اهل‌بیت(ع) دارند بسیار باشکوه و به‌صورت محلی نسبت به برگزاری مراسم عزای حسین(ع) اقدام می‌کنند.
آئین‌هایی نشات گرفته از عشق و ارادت مردم به حسین(ع)
علی‌رضاییان معتقد مردم شهرستان دلفان هرساله در چنین ایامی در مراسم‌های عزاداری امام حسین(ع) ویاران ایشان عشق و ارادت خالصانه خود را نشان می‌دهند می‌گوید: عاشورا در دلفان به‌صورت مردمی، سنتی و خودجوش برگزار می‌شود و این نشان‌دهنده این است که این فرهنگ در متن زندگی مردم این دیار وجود داشته و متناسب با آداب‌ورسوم منطقه برگزار می‌شود و رنگ و بویی زیبا و دل‌نشین از فرهنگ عاشورا را نمایش می‌دهند.
وی ادامه می‌دهد: ازجمله آداب‌ورسوم و فرهنگ استان لرستان و شهرستان دلفان برگزاری آئین سوگواری «موره» بوده که با زبان دل‌نشین لکی با احساسات و عواطف خاص سروده می‌شود و ریشه در آداب، فرهنگ و رسوم این دیار دارد و بیشتر از آن‌که شنیدنی باشد دیدنی است.
«موره» از موسیقی‌های باستانی در میان مردم لرستان و شهرستان دلفان بوده که هرگاه که دل‌تنگی و غم بر وجود یکی از آن‌ها چیره شود به گوشه‌ای می‌روند و به مورخوانی می‌پردازند، زمانی هم که یکی از عزیزان فرد فوت کرده باشد داغ‌دیدگان و اغلب زنان به‌صورت گروهی به خواندن «موره» و وصف خصایص مرحوم می‌پردازند.
«موره» از هجران و فراق انسان‌ها حکایت می‌کند
مور نوعی از موسیقی است که نهایت غم و اندوه را در آن می‌توان یافت و غمی بیش از آن را نمی‌توان متصور شد، این گنجینه‌ها قرن‌ها طول کشیده تا شکل امروزی را به خود گرفته است.
«موره» از آوازهای کهن ریشه‌دار زاگرس نشینان است که خاستگاه آن را باید اطراف رود سیمره دانست، درون‌مایه «موره» کاملاً حزین و اندوهناک است، سوزناکی آن‌هم در وصف مصیبت‌های بزرگ چون مرگ عزیزان، سرداران و بزرگان است.
«موره» رایج‌ترین آواز یا سرود در میان مردم دلفان است که آن را با چندین ریتم و مقام موسیقایی می‌خوانند، این سرود ذاتاً حزن‌انگیز و دل‌تنگ کننده بوده و با اشعار حماسی و عاطفی غمناکی خوانده می‌شود و هنگام دل‌تنگی و غم و غصه‌های ژرف و نیز در سوگ عزیزانشان در مراسم سوگواری به مور پناه می‌برند و این آواز سوزناک را سر می‌دهند.
«موره» عمق اندوه مردم دلفان در رثای حسین(ع)
مردم دلفان در مراسم رسمی سوگواری برای عزیزانشان و روی جنازه و قبر از دست رفتگان خود «موره» می‌خوانند، معمولاً یک یا دو و گاهی چندین زن با هماهنگ کردن ریتم صدایشان با یکدیگر در رثای تازه درگذشته مور می‌خوانند و بقیه زن‌ها گریه می‌کنند.
در دیگر برخی شهرستان‌های لرستان علاوه برزن‌ها مردها نیز در مراسم سوگواری که از آن با عنوان «پٍرس» یاد می‌شود موره می‌خوانند و اینک در ماه محرم مردم لرستان در عزای امام حسین(ع) ویاران باوفای ایشان «مور» سر می دهند و این آئین هرساله برگزار می‌شود.
هرساله با فرارسیدن ایام سوگواری محرم اداره تبلیغات اسلامی شهرستان دلفان نیز اقدام به اعزام روحانیون و مبلغان دینی در راستای ترویج و بیان فرهنگ قیام خونین کربلا به روستاها می‌کند و باهدف آشنایی بهتر روستانشینان با این فرهنگ ناب حسینی به این مناطق اعزام می‌شوند./ منبع: مهر
